منظومه شمسی



سیارات منظومه شمسی
منظومه شمسی از تمام سیاراتی که به دور خورشید گردش می کنند، تشکیل شده است. افزون بر سیارات، در این منظومه اقمار، ستاره های دنباله دار، سیارک ها، خرد سیارات و گرد و غبار و گاز نیز حضور دارند. در شریطی که منظومه شمسی دارای هشت سیاره است اما بیش از 100 دنیا دارد. در ادامه حقایقی جالب توجه درباره سیارات این منظومه ارائه می کنیم.

 

منظومه شمسی, سیارات منظومه شمسی, تعداد سیارات منظومه شمسی

عطارد سریع‌ترین سیاره در منظومه شمسی است

 

-- عطارد
عطارد نزدیک‌ترین سیاره به خورشید و همچنین کوچکترین سیاره در منظومه شمسی است. عطارد تنها طی 88 روز زمینی مدار سالانه خود را تکمیل می کند. عطارد سریع‌ترین سیاره در منظومه شمسی است و تنها طی 116 روز زمینی یک بار به دور خورشید گردش می کند.

--------------------------------------

 

منظومه شمسی, سیارات منظومه شمسی, تعداد سیارات منظومه شمسی

زهره نزدیک‌ترین سیاره به سیاره زمین است.

 

-- سیاره زهره (ونوس)

سیاره زهره (ونوس) دارای اتمسفری ضخیم است که بیشتر از 96 درصد آن از دی اکسید کربن تشکیل شده است. ونوس یا زهره نام خود را از الهه عشق و زیبایی روم باستان گرفته و سیاره خواهر زمین نامیده می شود. از نظر اندازه و گرانش، زهره نزدیک‌ترین سیاره به سیاره زمین است.

--------------------------------------

 

منظومه شمسی, سیارات منظومه شمسی, تعداد سیارات منظومه شمسی

سن سیاره زمین حدود 4.5 میلیارد سال ارزیابی شده است

 

-- سیاره زمین
حدود 71 درصد از سطح سیاره زمین با آب پوشیده شده است. زمین تنها سیاره در منظومه شمسی محسوب می شود که مقدار قابل اندازه گیری از آب را دارا است. سن سیاره زمین حدود 4.5 میلیارد سال ارزیابی شده است و از هسته ای آهنی سود می برد. حدود 78 درصد از اتمسفر این سیاره را نیتروژن تشکیل می دهد.

--------------------------------------

 

منظومه شمسی, سیارات منظومه شمسی, تعداد سیارات منظومه شمسی

سیاره مریخ دارای دو ماه کوچک با شکل نامنظم به نام های «فوبوس» و «دیموس» است

 

-- سیاره مریخ
سیاره مریخ که به نام سیاره سرخ نیز شناخته می شود منزلگاه المپوس مونز، دومین کوه بلند شناخته شده در منظومه شمسی است. سرخ دیده شدن مریخ به واسطه تراکم بالای اکسید آهنی است که روی سطح آن یافت می شود. سیاره مریخ دارای دو ماه کوچک با شکل نامنظم به نام های «فوبوس» و «دیموس» است.

--------------------------------------

 

منظومه شمسی, سیارات منظومه شمسی, تعداد سیارات منظومه شمسی

مشتری بزرگترین سیاره در منظومه شمسی محسوب می شود

 

-- سیاره مشتری
سیاره مشتری سومین شی درخشان در آسمان پس از ماه و زهره است و می تواند نور کافی برای سایه انداختن روی کره زمین را ایجاد کند.
مشتری یک غول گازی است و بزرگترین سیاره در منظومه شمسی محسوب می شود و توفانی عظیم در آن گردش می کند. مشتری به واسطه لکه بزرگ سرخ خود که در حقیقت توفانی عظیم است، شهرت دارد.

--------------------------------------

 

منظومه شمسی, سیارات منظومه شمسی, تعداد سیارات منظومه شمسی

یک گردش کامل کیوان به دور خورشید حدود 29.5 سال زمینی طول می کشد

 

 -- سیاره کیوان
سیاره کیوان به واسطه حلقه هایی که اطراف آن را فرا گرفته اند، مشهور است. این حلقه ها بیشتر از یخ، سنگ و غبار تشکیل شده اند. یک گردش کامل کیوان به دور خورشید حدود 29.5 سال زمینی طول می کشد. کیوان دارای 62 ماه شناخته شده است و یکی از آنها به اندازه ای بزرگ است که دارای اتمسفر مختص به خود است. این تنها نمونه در نوع خود در منظومه شمسی محسوب می شود.

--------------------------------------

 

منظومه شمسی, سیارات منظومه شمسی, تعداد سیارات منظومه شمسی

اورانوس به عنوان یک غول یخی شناخته می شود

 

-- سیاره اورانوس
اورانوس به عنوان یک غول یخی شناخته می شود و تنها سیاره در منظومه شمسی است که از نام یک خدای یونانی به جای یک نام رومی بهره می برد. اوانوس اندکی کمتر از 3 میلیارد مایل از خورشید فاصله دارد و حول یک محور موازی گردش می کند. این به معنای آن است که هر قطب اورانوس روزها و شب هایی که 42 سال زمینی طول می کشند را تجربه می کنند. از نظر فاصله، اورانوس هفتمین سیاره از خورشید محسوب می شود اما دارای سردترین اتمسفر با دمای منفی 350 درجه فارنهایت (176.7 درجه سلسیوس) است.

--------------------------------------

 

منظومه شمسی, سیارات منظومه شمسی, تعداد سیارات منظومه شمسی

نپتون نخستین سیاره ای بود که به واسطه پیش بینی های ریاضی کشف شد

 

-- سیاره نپتون

نپتون نام خود را از خدای دریا در روم باستان گرفته است و دورترین سیاره به خورشید محسوب می شود. نپتون در سال 1989 توسط کاوشگر فضایی ویجر 2 مشاهده شد. این کاوشگر فضایی 12 سال پیش از آن تاریخ توسط ناسا پرتاب شده بود.
نپتون نخستین سیاره ای بود که به واسطه پیش بینی های ریاضی به جای مشاهده مستقیم کشف شد. «الکسیس بووارد»، فضانورد، متوجه اختلافی در مدار اورانوس شد که خیلی زود با حضور نپتون توضیح داده شد.

منبع : asriran.com

 


 


منظومهٔ شمسی یا سامانهٔ خورشیدی[۶] (به انگلیسی: Solar System) سامانه‌ای دربرگیرندهٔ یک ستاره به نام خورشید و شماری اجرام آسمانی دیگر است که در مدارهایی مستقیم یا غیر مستقیم پیرامون آن می‌گردند.

منظومه شمسی از انفجار یک ابرنواختر و فروریزش یک ابر مولکولی چرخان پدید آمد و هویت آن در دوران رنسانس (نوزایی) و با مشاهدات افرادی از جمله گالیلئو گالیله دوباره مطرح و شواهد انکارناپذیر آن بر پایهٔ محاسبات او ارائه‌شد. این سامانه در بازوی شکارچی، کهکشان راه شیری واقع‌شده و ۲۶٬۰۰۰ سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله، و در کنارهٔ کهکشان قرار دارد. خورشید بیش از ۹۹٫۸ درصد جرم منظومه شمسی را تشکیل می‌دهد و سرچشمهٔ انرژی بسیار از جمله گرما و نور است. این ستاره یک ستارهٔ نوع جی رشته اصلی و عضوی از تودهٔ ستارگان نخستین است. مانایی منظومه شمسی به مانایی خورشید وابسته‌است.

منظومه شمسی دارای هشت سیاره (عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) و پنج سیارهٔ کوتولهٔ تاکنون شناخته‌شده (سرس، پلوتون، هائومیا، ماکی‌ماکی و اریس) است. چهار سیارهٔ نخست، سیارات درونی یا زمین‌سان هستند و بیشتر از سنگ ساخته شده‌اند و از چهار سیارهٔ دیگر مشتری و زحل سیارات بیرونی یا غول‌های گازی هستند و بیشتر از گازهای هیدروژن و هلیوم ساخته شده‌اند و اورانوس و نپتون غول‌های یخی هستند. علاوه بر این اجرام، منظومه شمسی دربرگیرندهٔ اجرام دیگری از جمله ماه‌ها، سیارک‌ها، شهاب‌وارها، شهاب‌ها، شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارهاست. منظومه شمسی هم‌چنین دارای مناطق خاصی از جمله کمربند سیارک‌ها، کمربند کویپر و دیسک پراکنده (سامانه خورشیدی) است.

ماده‌ای رقیق و فشرده به‌نام محیط میان‌سیاره‌ای در فاصلهٔ میان سیارات و اجسام دیگر وجود دارد. اجزای سازندهٔ محیط میان‌سیاره‌ای را هیدروژن خنثی و غیر یونیزه‌شده، گاز پلاسما، پرتوهای کیهانی و ذرات گرد و غبار تشکیل می‌دهند. در واقع این پنداشت که فضا یک خلأ کامل است، نادرست است و مواد محیط میان‌سیاره‌ای در فضا وجود دارد. سدنا ۹۰۳۷۷ دورترین جسم کشف‌شده در منظومه شمسی‌است که اوج آن ۱۰۰۰ واحد نجومی است و تناوب مداری آن ۱۰٬۵۰۰ سال به طول می‌انجامد. ابری کروی‌شکل و بزرگ به نام ابر اورت منظومه شمسی را دربرگرفته که دامنهٔ آن از ۲٬۰۰۰ تا ۵٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید آغاز می‌شود و به گستردگی ۵۰٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید ادامه می‌یابد. گسترش مرزهای منظومه شمسی تا جایی‌است که دیگر تحت تأثیر خورشید (نفوذ نور خورشید، گرانش خورشیدی، میدان مغناطیسی خورشید و بادهای خورشیدی) نیست. هلیوپاز مرز میان محیط میان‌سیاره‌ای و فضای میان‌ستاره‌ای است. هلیوپاز به عنوان مرز بیرونی منظومه شمسی در نظر گرفته شده و برآورد می‌شود که میان ۱۱۰ تا ۱۷۰ واحد نجومی از خورشید دورتر است.   برگرفته از ویکی پدیا.


تمام خصوصیات زیر در مقایسه با زمین می‌باشد

سیاره قطر
استوا
جرم شعاع
مدار
سال روز
عطارد 0.382 0.06 0.38 0.241 58.6
زهره 0.949 0.82 0.72 0.615 -243
زمین 1.00 1.00 1.00 1.00 1.00
مریخ 0.53 0.11 1.52 1.88 1.03
مشتری 11.2 318 5.20 11.86 0.414
زحل 9.41 95 9.54 29.46 0.426
سیاره اورانوس 3.98 14.6 19.22 84.01 0.718
نپتون 3.81 17.2 30.06 164.79 0.671
پلوتون* 0.24 0.0017 39.5 248.5 6.5
سدنا* - - - -

تبلیغات

محل تبلیغات شما
محل تبلیغات شما محل تبلیغات شما

آخرین وبلاگ ها

آخرین جستجو ها

kebabmakermachine طراحی سایت این سایت حذف شده آپدیت نود 32 آموزش بافت مو کیشتور ★GTA GAMER★ تاریخ ایران از نگاهی دیگر آوای شعر من